احتمالات مختلفی وجود دارد. از کیفیت نقل این ذکر در منابع (مصباحالمتهجد ص209و211؛ مفتاحالفلاح ص52؛ کلمةالتقوى ج1 ص472؛ شرحأصولالکافی، المازندرانی ج10 ص348؛ مکارمالأخلاق ص303؛ مصباحالکفعمی ص66؛ منتقیالجمان ج2 ص85) میتوان نتیجه گرفت که قول مشهور بین علما، خواندن این ذکر، بعد نماز صبح و بهعنوان تعقیب میباشد.
لکن با دقت در مفهوم لغوی واژهی «حین» و لحاظ الفاظ مستعمله در روایات برای تعقیب نماز (مثلاً روایت بعدی بهرقم25) صحت قول مشهور، بعید به نظر رسیده و توصیه میشود این ذکر، در خلال نماز صبح انجام شود.
با توجه به اطلاق از حیث موضع، میتوان گفت لزومی ندارد حتماً در قنوت باشد و هرجای نماز باشد کافی است. کمااینکه با توجه به اطلاق از حیث جمعوتفریق، میتوان گفت لزومی ندارد همهی صدبار را در یک موضع بگوید و میتواند مثلاً در رکوع، دهبار و در هر سجده، دهبار و در قنوت، چهلبار بگوید تا صدبار کامل شود.