در برخی نقلها چنین آمده که برخی بهانهجویان از اهل کتاب که نبوت رسولخدا(ص) را نمیپذیرفتند ادعا داشتند خداوند از آنان عهدی گرفته که مدعی نبوت باید فلان نشانه را بیاورد وگرنه نبوت او را نپذیرند. خداوند فرمود: «قل قد جاءکم رسل من قبلی بالبینات و بالذی قلتم فلم قتلتموهم؛ بگو پیش از من پیامبرانى بودند که دلایل آشکار و همانچه که گفتید را براى شما آوردند پس چرا آنان را کشتید؟» (سورةآلعمران آیة183)
آیا افراد مورد خطاب، همان قاتلان قرنها قبل بودند که شخصاً پیامبران را به شهادت رساندند؟ و یا چون افراد فعلی، به اعمال اجداد خود، راضی بوده و خود را در صف آنان، قرار میدادند خداوند، عمل قرنها قبل را بر عهدهی آنان هم میداند؟ پاسخی که به این پرسش داده شود میتواند در مقابل آن پرسش (اعقاب قتلهی کربلا) نیز نهاده شده و بر فرض صحت مدعا، وجهی برای توجیه آن، طرح نماید. در روایتی مربوط به همین آیه میخوانیم:
«کان بین القاتلین و القائلین خمسمائة عام فألزمهم الله القتل برضاهم ما فعلوا؛ بین قاتلین و قائلین این قول، پانصدسال فاصله بود. با این حال خداوند، قتل را بهعهدهی آنان نهاد، بابت رضایتشان به کردار قاتلین» (الکافی ج2 ص409)
به خدا پناه ببریم از رضایت قلبی به حرام ولو رضایت نسبی