آنچه در ذیل می‌آید، متن ویرایش‌شده‌ی چند مکاتبه‌ی زنـجـیـره‌ای است که درباره‌ی متعه و... با نگارنده‌ی این سطور، انجام شده است:

پرسش‌گر: شوهر من، منشی دختری دارد که به او احساس ترحم دارد. با اینکه دیگر رابطه‌ی کاری آنها بهم‌خورده ولی دائم تماس دارند و به تذکرات کسی راجع به ناشایست بودن این رابطه توجه ندارد. آیا ذکری هست که رابطه‌ی میان این دو سرد شود؟

پاسخ‌گو: ذکرهایی وجود دارد ولی اول بفرمایید چرا رابطه‌ی آنان ناشایست است؟

پرسش‌گر: اولاً دائم به‌وسیله‌ی تلفن از احوال هم باخبر هستند. با اینکه رابطه‌ی کاری با هم ندارند از احوالات و حتی کارهای روزانه‌ی هم باخبر هستند. حتی این خانم خواستگاری داشته باشد کلی با هم راجع به آن صحبت می‌کنند. در هر صورت رابطه‌ی غیرشرعی بین دونامحرم دارند. در مکانی که شخص سومی نیست این دو با هم حضور دارند.

البته رابطه‌ی نامشروعی نمی‌بینم و همسرم می‌گوید این خانم جلوی من حجاب‌ش را رعایت می‌کند. من چون ندیدم نمی‌دانم. نه تأیید می‌کنم نه تکذیب. البته شوهر من با نامحرمان زیادی شوخی و گفتگو دارد. با آنها راحت است و اگر اعتراض کنم می‌گوید تو مریضی بدبینی داری ولی این مسأله خیلی جدی است و بارها دعوا و قهر کردیم. حتی مشاور هم حق را کامل به من داده ولی متأسفانه هیچ‌کدام از طرفین حاضر به ترک این رابطه نیستند.

پاسخ‌گو: از منظر فقهی، صرف اینکه از احوال یکدیگر، به‌وسیله‌ی تلفن، باخبر باشند موردی ندارد اما اگر حالت دوستی و محبت و تلذذ شهوی باشد، مورد اشکال است. فلذا یا رابطه را قطع کنند و یا با تعیین مدت و مهر و خواندن صـیـغـه‌ی مربوطه، ازدواج موقت (متعه) نمایند.

صرف اینکه آن خانم، حجاب‌ش را رعایت می‌کند، از این جهت، کفایت نمی‌کند و مشکل فقهی، کماکان برقرار خواهد بود. شوخی با نامحرم هم که اشاره کردید به همین ترتیب است و در برابر منکر و ترک معروف، باید با شرایط شرعی‌اش، نهی از منکر و امر به معروف نمایید.

پرسش‌گر: آیا می‌شود با توجه به شرحی که دادم ذکری باشد که ارتباط این دو، خاتمه پیدا کند؟

پاسخ‌گو: وقتی کسی معصیتی می‌کند و از این بابت بر من و شمای نوعی، امر به معروف و نهی از منکر واجب می‌شود، باید امر و نهی‌مان را انجام دهیم. اینکه بنشینیم و فقط ذکر بگوییم صحیح نیست.

این مشکلی که الآن مطرح است اگر از جهت خلاف‌شرع‌بودن‌ش شما را ناراحت کرده، امر به معروف نموده و با توصیه‌ی ازدواج موقت به همسرتان، سعی کنید مشکل را حل نمایید. ولی اگر از جهت دیگری ناراحت هستید همان را مطرح کنید تا بررسی شود.

پرسش‌گر: تمام این راه‌هایی که ذکر کردید (نهی از منکر) را انجام دادم ولی مؤثر واقع نشده. حتی ذکرهای زیادی گفتم. از لحاظ ازدواج موقت هم امکان ندارد. لطفاً جواب مرا بدهید.

پاسخ‌گو: امکان ندارد؟ یعنی چه که امکان ندارد؟ تعیین مهر و مدت و خواندن یک‌سطر عربی، چه مشکلی دارد که می‌گویید امکان ندارد؟ اگر مشکل شما از جهت حلال و حرام است و نگران گناه و معصیت هستید، مسأله‌ی متعه، در شریعت مطرح است. اما اگر پریشانی‌تان به جهت دیگری است آن چیست؟

پرسش‌گر: من از اینکه فکر کنم همسرم با شخص دیگری غیر از من، رابطه داشته باشد و کارهایی که برای من انجام نداده را برای کس دیگری انجام بدهد ناراحت هستم. آیه‌ی69 سوره‌ی انبیا را بر آب خواندم به تعداد اسم و به همسرم دادم ولی افاقه نکرد. لطفاً کمکم کنید.

پاسخ‌گو: از این سخن‌تان بر می‌آید مسأله‌ی شما، بحث شرعی قضیه نیست و از جنبه احساسات نفسانی و حسادت به بهره‌مندی آن زن، ناراحت هستید.

در این صورت چرا دنبال ذکر خدا و تکرار آیه‌ی قرآن هستید؟ آیا خداوند، حسادت را دوست دارد که با خواندن نام‌ش، خواسته‌ای در مسیر حسادت بخواهید و او هم بدهد؟ برای خواسته‌های حسادت‌آلود، آیا باید به درگاه خدا، مراجعه کرد و یا درگاه ابلیس، با آن قصه‌ی معروف‌ش با حضرت آدم(ع)؟ حسادت را کنار بگذارید!

پرسش‌گر: مثل اینکه من نتوانستم منظورم را واضح و روشن بیان کنم. من از اینکه می‌بینم شوهرم با زنان دیگر ارتباط دارد ناراحت هستم. آیا شما این حق را برای زنان قائل هستید که همسرشان را با کسی دیگر تقسیم نکنند؟ آیا این‌گونه مردان فقط نباید به استحکام خانواده‌ی خود، توجه داشته باشند؟

پاسخ‌گو: شما از ناراحتی‌تان بابت رابطه و رسیدگی شوهرتان به زنی دیگر سخن گفتید. آیا این غیر از حسادت است؟ اگر شما حق دارید از این مرد، بهره‌مند شوید چرا دیگری این حق را نداشته باشد؟ آن دختر هم انسان است مثل من و شما. جسم و روح و غریزه دارد مثل من و شما.

اگر به تعیین حق از جانب خداوند، معتقد هستید، متعه با شرایط شرعی‌اش، حق الهی آن زن است و اگر نیستید لااقل از باب حقوق بشر، برای آن زن هم، حق بهره‌مندی قائل شوید.

پرسش‌گر: شما درست می‌فرمایید همه‌چیز در دست خداست. اما اگر فقط از طریق زبان و رفتارهای دیگر، فقط پول شوهر من را بخواهد و بعداً بخواهد با پسر جوان دیگری ازدواج دائم نماید و در ضمن، ارتباط خودش را هم حفظ کند (شاید برای روز مبادا) آن‌وقت جواب شما چیست؟

پاسخ‌گو: پناه می‌بریم به خدا از شر شیطان رجیم و وسوسه‌ی حسد! این چه نگاهی است که شما دارید؟ این «اگر» را از کجا احراز می‌کنید؟ آیا فکر نمی‌کنید تحت فشار حسادت، به تخیل و توهم، روی آورده و با گمان گناه‌آلود، مسؤولیت شرعی برای خود ایجاد می‌کنید؟ خداوند می‌فرماید: «یا أیها الذین آمنوا اجتنبوا کثیراً من الظنّ إنّ بعض الظنّ إثم؛ ای مؤمنان! بسیار از گمان، اجتناب کنید. همانا برخی گمان‌ها گناه است» (سورةالحجرات آیة12)

همچنین بر فرض که واقعاً آن زن، چنان قصدی داشته باشد آیا شوهر شما (بلانسبت) کودن یا کوته‌فکر است که اهمیت این‌قبیل احتمالات را نفهمد؟ مگر سفیه یا بچه است که اموال‌ش را همینطوری دست هرکسی بدهد؟ اصلاً فرض کنیم بچه یا کودن باشد! مگر شما مسؤول مراقبت از او هستید؟! حسادت را کنار بگذارید والسلام!