روایت، درباره‌ی امر به معروف و نهی از منکر نسبت به والدین است که با توجه به بحث احسان به والدین و این‌که گاه نهی از منکر، موجب رنجش آنان می‌شود و... مجال بحث و نظر در این موضوع فقهی هست و آراء فقهاء در آن مختلف. بهرحال در مقام توضیح و تشریح روایت می‌توان چنین گفت:

مردی نزد رسول‌خدا(ص) آمد و از بی‌عفتی مادر خود شکایت کرد با این تعبیر کنایی که مادرم دست خواهان تماس را رد نمی‌کند.

حضرت(ص) فرمود: او را زندانی کن.

عرض کرد: کرده‌ام.

فرمود: مانع کسانی شو که بر او وارد می‌شوند.

عرض کرد: کرده‌ام.

فرمود: او را به بند بکش چرا که نیکی بهتر از این به مادرت نمی‌توانی بکنی که او را از حرام خدا بازداری.

یعنی گرچه ظاهر این کار بدی است اما در واقع نیکی است چون او را از گناه و عذاب باز می‌داری. البته همانطور که از کلمه «محارم الله» بر می‌آید، باید آن کار، حرام باشد. اما اگر حرام نباشد و فقط از حیث اخلاقی و اجتماعی، ناپسند و یا خلاف تعصبات و غیرت‌های نابجا باشد و کسی بخواهد بابت این جهات، آزادی‌های مشروع دیگری را محدود نماید چنین کاری مردود و نامشروع است و خود، منکری است که باید از آن نهی نمود.