مرحوم شیخ عباس قمی، درباره‌ی آداب خواب، می‌فرماید: «و می‌خوابی بر طرف راست، به هیأت میت که در قبر، گذاشته می‌شود. اما خوابیدن به هیأت محتضر، شیخ ما ثقةالإسلام نوری، در دارالسلام فرموده که نیافتم آن را در هیچ خبر و اثری؛ بلی، غزالی، آن را ذکر کرده و شک نیست که رشد، در خلاف اوست» (الباقیات‌الصالحات، باب اول، فصل سوم)

سعه‌ی اطلاع محدث نوری از روایات و احاطه‌ی شایان وی بر کتب حدیث، موجب می‌شود از «نیافتن» او، به «نبودن» روایت، گمان حاصل کنیم.

آن یک قول مخالف که منسوب به غزالی شده نیز مسموع نیست. غزالی از اشاعره‌ی اهل‌تسنن و دارای برخی انحرافات عقیدتی بوده و حتی در مذهب خود نیز به عنوان یک محدّث طراز اول در حد صاحبان صحاح، مطرح نشده است. نظریات او نیز مثل نظریات سایر علمای عامّه، می‌تواند در تعارض روایات، به‌عنوان شاهد ردّ روایت، تلقی گردد (وسائل‌الشیعة ج27 أبواب صفات القاضی، باب9)

از کتب حدیث شیعه، در باب اینکه مؤمن، با تکیه بر جانب راست بدن خود و رو به قبله بخوابد، روایت منتسب به حضرت رضا(ع) شایان ذکر است که در بخشی از آن آمده: «و المؤمن ینام علی یمینه مستقبل القبلة» (الخصال، ص263؛ علل‌الشرائع ج2 ص597) این روایت، مناسب همان مطلب است که از محدث قمی و استادش ذکر گردید.

و اما درباره‌ی مغناطیس زمین، باید گفت ارتباط دادن جهت قبله (چه عمود میت و چه امتداد محتضر) با میدان مغناطیسی زمین، مقبول نیست. میدان مغناطیسی، تقریباً در امتداد جنوب و شمال کره‌ی زمین، قرار دارد درحالی‌که جهت قبله، بستگی به مکان داشته و ممکن است شمالی یا جنوبی یا غربی یا شرقی یا بین‌الجهتین باشد.

مثلاً قبله در سیستان، تقریباً رو به غرب است اما در قم، رو به جنوب غربی و در نجف، رو به جنوب و در جده، رو به شرق و در یمن، رو به شمال و... فلذا جهت قبله، با جهت میدان مغناطیسی زمین، همخوانی نداشته و ارتباط واضحی بین این دو، ملاحظه نمی‌گردد.