«مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم علیه‌السلام» کتابی است نوشته‌ی یکی از علمای قرن چهاردهم هجری قمری به نام محمدتقی موسوی اصفهانی؛ بنابراین از منابع اصلی و قدیمی حدیث به شمار نمی‌رود گرچه از کتب مهم و قدیمی حدیث مثل «الکافی» «کمال‌الدین» «الغیبة» «کامل‌الزیارات» و... با اشاره به نام مأخذ، نقل نموده و همین امر، موجب قوت نسبی آن، از حیث استناد، گشته است.

البته این کتاب مثل مآخذ اصلی‌اش خالی از اشکال رجالی نبوده و بعضاً روایت ضعیف هم در آن دیده می‌شود اما کلیت کتاب، مفید و قابل استفاده می‌باشد.

خصوصیت این کتاب، اختصاص آن است به موضوعات مرتبط با حضرت ولیّ‌أمر(عج) مثل وجوب معرفت‌شان و سایر وظایف ما در حق ایشان و حقوقی که بر عهده‌ی ما دارند و مراحم‌شان بر ما و جهات موجبه‌ی دعا برای‌شان و فوائد این دعا برای ما و اوقات و حالات مناسب آن و... که به نحوی شایسته در این کتاب، جمع شده و افراد را از مراجعات پراکنده به کتب متفرقه، تا حدی بی‌نیاز می‌نماید.

یکی از علمای معاصر، درباره‌ی این کتاب، چنین نوشته است: «کتابی کبیر و نیکو و نافع است که در موضوع‌ش، نظیر آن را ندیده‌ام. مؤلف در این کتاب، ادعیه‌ی والاشأن فراوانی از کتب مفید، گردآوری کرده و از آداب و فوائد و جهات موجبه‌ی دعا برای حضرت(عج) و آثار این دعا و اوقات و حالات و اماکنی که در آنها، این دعا مورد تأکید می‌باشد مواردی ذکر نموده است» (منتخب‌الأثر، لطف‌الله‌الصافی)