از ادعیه‌ی ماه رجب، روایت از امام صادق(ع):

«اللهم إنی أسألک صبر الشاکرین لک و عمل الخائفین منک و یقین العابدین لک اللهم أنت العلی العظیم و أنا عبدک البائس الفقیر أنت الغنی الحمید و أنا العبد الذلیل اللهم صل على محمد و آله و امنن بغناک على فقری و بحلمک على جهلی و بقوتک على ضعفی یا قوی یا عزیز اللهم صل على محمد و آله الأوصیاء المرضیین و اکفنی ما أهمنی من أمر الدنیا و الآخرة یا أرحم الراحمین» (مصباح‌المتهجد ص802)

1.این‌که امام معصوم(ع) «عمل الخائفین» را ارزش بداند و نه «عمل العاشقین» را و به شیعیان خود، توصیه کند که آن را از خدا طلب کنند، قابل توجه است خصوصاً برای آنان که در عبادت، به تقسیم ثلاثی معروف معتقدند و عبادت برخاسته از ترس عذاب را مرجوح می‌دانند.

در نقل ابن‌طاووس آمده: «ثم قال: یا معلى و الله لقد جمع لک هذا الدعاء ما کان من لدن إبراهیم‌الخلیل إلى محمد صلى‌الله‌علیه‌وآله؛ امام علیه‌السلام پس از بیان این دعا فرمود: ای معلی! به خدا سوگند این دعا، تمام آنچه نزد ابراهیم علیه‌السلام بوده تا محمد صلّی‌الله‌علیه‌وآله را برای تو یک‌جا جمع کرده است» (إقبال‌الأعمال ج3 ص210)

2.خواستن یقین عابدانه و نه وصال عاشقانه و همچنین اظهار عبودیت و بندگی و بیچارگی، خطاب به حضرت ربّ عزوجل نیز قابل توجه کسانی است که خدای را با تعابیری سخیف و آلوده، خطاب می‌کنند انگار که در حال مغازله با معشوقی قابل هم‌آغـوشی و محبوبی حاضر هم‌بسـتری می‌باشند!

خداوند می‌فرماید: «إنّ الله لا یغفر أن یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء و من یشرک بالله فقد ضلّ ضلالاً بعیداً إن یدعون من دونه إلّا إناثاً و إن یدعون إلّا شیطاناً مریداً» (سورةالنساء آیة116-117) آیا عبارت «إن یدعون إلا إناثاً» قابل تطبیق بر آنان نیست که در اشعار به‌اصطلاح عرفانی، خدای را به وصف زنانه می‌خوانند؟

3.در همین رابطه، این سخن ابن‌عربی هم قابل تأمل است که گوید: «ما أحب أحد غیر خالقه و لکن احتجب عنه تعالى بحب زینب و سعاد و هند و لیلی» (الفتوحات‌المکیة ج2 ص326) همو که از او نقل است: «الرجبیین جماعة لهم ریاضة من آثارها أنهم یرون الروافض بصورة الخنزیر؛ رجبی‌ها جماعتی اهل ریاضت هستند که از اثر آن، شیعیان را خوک می‌بینند» (خاتمةالمستدرک ج2 ص240) شیعیان همین امام صادق(ع)!